W Europie funkcjonuje podział ze względu na wymiar czasu pracy. W krajach północnej i zachodniej Europy (Holandia, Szwecja, Niemcy, Dania) praca w niepełnym wymiarze godzin jest bardzo popularna. W pozostałej części Europy praktykowany jest model 40-godzinnego tygodnia roboczego. W I kwartale 2008 roku ponad 47% Holendrów pracowało w niepełnym wymiarze godzin. W tym aspekcie rynku pracy Holandia jest niedościgniona. W Szwecji, która uplasowała się na drugim miejscu, na niepełny etat zatrudnionych było 27% wszystkich pracowników. W Polsce ponad 90% zatrudnionych pracuje w klasycznym systemie pełnoetatowym. Tylko nieliczni Polacy podejmują pracę w niepełnym wymiarze godzin.



W latach 2005-2008 procent pracujących w niepełnym wymiarze czasu pracy w większości krajów zmienił się nieznacznie. Różnica ponad 2 punktów procentowych została odnotowana w Szwecji, Dani oraz Austrii. W Polsce następuje unifikacja pracujących – praca na pełny etat dotyczy coraz większej grupy pracujących.



Warto odpowiedzieć sobie na pytanie, skąd biorą się takie dysproporcje w liczbie pracujących w niepełnym wymiarze czasu pracy w różnych krajach Europy. Przykładowo w Polsce w 2007 roku, głównym powodem podejmowania niepełno etatowej pracy była trudność w znalezieniu innego zatrudnienia. Z kolei w Holandii praca na niepełny etat najczęściej łączona była z opieką nad dziećmi lub starszymi osobami. Łączenie studiów z pracą zawodową było tam dwa razy bardziej popularne niż w naszym kraju. Można powiedzieć, że w Holandii niestandardowy wymiar czasu pracy jest kwestią wyboru – w Polsce – przymusu.